සුවදෙන සිත සැනසුම්අම මිහිරකි ලොව රස පෙම් …සුවදෙන සිත සැනසුම්අම මිහිරකි ලොව රස පෙම් …සුරංගනාවන් ගෙනා සිහින වැල්සුරංගනාවන් ගෙනා සිහින වැල්දිවෙයි දිවෙයි වන හිසේ වැදීඅම…
මදර් ඉන්දියා හින්දි චිත්‍රපටයේ ප්‍රකට ගීතයක් වන -නගරේ නගරේ ද්වාරේ ද්වාරේ- ගීතයේ තනුවට ම විසින් ලියූ ගේය පද රචනයක්. කතරේ කතරේ අඳුරේ අඳුරේසංසාරේ එනවා යනවාකතරේ…
වජ්‍රාසන වන්දනාවනිතර භාවිතයේ නොමැති එහෙත් ශ්‍රද්ධාව වඩවන විවිධ වන්දනා ගාථා අතරින් වජ්‍රාසන වන්දනාව ඉතාම වැදගත් තැනක් ගන්නවා. වජිර සංගත ශරීරො-වජිරඥාණා නමාකරොයෝ බුද්ධො බෝධි මූලම්හි-නිසින්නො වජිරාසනෙසසේන මාරං ජිත්වාන-සත…
පින්න වැටෙනවා එලියේ ලන්දට සඳ පායන කොට රෑ සියොතුන් ගයන හඩට නින්ද නොමැති බැව් නොදැනුනි… කමකට නැති හිතිවිලි ලඟ හඩා වැටෙන හද ගැස්මට තරවටු කර…
https://www.youtube.com/watch?v=J0q4EK5hzxU ජීවිතේ නදියකිනොනැවතී බැස යති….ප්‍රේමයත් කුසුමකිපෙති ලෙහී පරවෙතී…සෝ සුසුම් මදනලේඒ සුවඳ පා වෙතිඉවුරු ගං හා නොවීඉම ලඟින් නිම වෙතිඉඳුවරත් සැලි සැලීනිල් නුවන් හා වෙතිසන්තොසින් හිනැහුනත්යම්…
බිය තාමත් පහවී නැහැ නෙත අඳුරට බියවෙයිඅද මෙතැනින් නික්මීහෙට යලි කොතැනක යාදෝ..සඳ මැකුනා තරු නිවුනාකළුවන් කළු ආකාසේඉරි තැලුනා විදුලිය ඇඳුනාදුක්බර වැහි ආකාසේමාරුත සුළඟට හසුවී කොහෙදෝ පාවී යන්නේ……හද…
අඳුර විනිවිද එළිය ගලනාඑළිය සිඳ බිඳ අඳුර එතෙනානිබඳ ජීවිතය එතැනයිවිශ්වයෙහි පැවතුමක තිබෙනා…සදානන්දය සොය සොයාපහන් දල්වනු ඇත සදාපහන් එළි ලඟ ලඟම දැවටෙයිඅඳුර ඒ ගිනි සිළ වටා…………
මා නොවන මමමගෙ නොවන තැනනුඹ මගේ යැයිනුඹම කිව්වට……සොයා ආවත් පවස නිවනටනුඹත් පවසින් ගිලන් වී ඇත… සල් රුකක සල්මල් සුවඳ දෙයිපරව යන දාගසද අහිමිවසොයා ආවත් ඔසුව…
සදානන්දය ද මේ………………..දැවෙන සුසුමන් ගෙනෙන්නේ….උත්තරීතර පෙමද මේනෙතඟ කඳුලින් පුරන්නේ…… නන්දනීයයි සිතුන දේසන්තාපයෙන් පෙලෙන්නේ….උන්මාදනීය වූ……………………වදන් මුනිවත රකින්නේ………. පවන රළු වී ඇදෙන වේගෙටකිසිත් නැහැ මග රැඳෙන්නේපවන කිසිදා…
අසුන්දරද මේ තරමටසුන්දරත්වයේ ඇතුලතදැවටුවාම දේදුන්නකවැහි වළාකුලක්….වැහි වළාකුලක්.. නිමේශයද අසුරු සැනදසුන්දරත්වයේ කාලයතණපත මත රැඳී සිටිනසීත පිණි බිඳක්…සීත පිණි බිඳක්….. කඨොර පොලොව හඬාවීදමහාමේඝයෙන් තෙමුනමසප්ත මහා සයුරු පවාඋසුලන…
මන්දාරම මෙන් අඳුරුයිඒත් නෑනෙ වහින්නේ………අන්ධකාරයට මෙතරම්ඇයි නුඹ පෙම් කරන්නේ….. වළාවකට වැසී තිබෙනතෙක් සඳ නැහැ පෙනෙන්නේවැසී තිබෙන තුරු නුඹ සිතකෙලෙස කුකුස නිවෙන්නේ… වදන් වලින් තනන රුසිරුඅරුමෝසම…
පියෙන් පියට සඳ දිය විත්සිඳ ඝණඳුරු පවස……….සිරිසඳ ලෙස සඳ ඇවිදින්අවුලා මිණි තොරණ….මත් ගිජිඳුන් කන්තල දුන්පවනින් බඳු සුළඟ…….රහසින් විත් කරතත් හෙළිසසරෙහි පෙර වරුන…….. වාතලයෙහි රැව්දෙනවාතාමත් හඬ…
බලා උන්නෙමි දිහා සඳ දෙසකලාවම සොලොසක් පුරා…..විත් අමාවක නතර වී යලිසක්මනේ නියතය දිහා….. පුරපසයි අවපසයි අභියසනුඹත් අවරින් බැස ගියානතර වීමක් නොමැති ගමනක්පුරා විශ්වයෙ පැතිරිලා……. කෙලෙස…
මගේ සඳ මට දෙන්න තරු පොකුරු ඔබ ගන්න සඳ සිසිල මගෙ වෙන්නසැනකෙලිය ඔබ ගන්න…හදේ කොතැනක වුවදදුකඳුරට සඳ එන්න……පිනි පොදක තැවරෙනානිමල බව ගෙන දෙන්න… ඇති වෙවී…
සොවින් තැවෙන වළාකුලකඉකිබිඳිනා පොදවැස්සේඅනේ පහණ නිවා දමාකොහි ගියේද සඳ සාවී…චන්ද කිණ්ණරාවී………… නෙතඟ බැලුම් හකුළාගෙනසක්මන් මළුවේ නතරවසුළං රොදක තනිවම සෙලවෙයිසඳළුතලාවේ සළු තිර……. ගිරි මුදුනක වාඩි වෙලාසුසුම්…
පාට ගනන් කර තරු අහුලනවාසීත සොමි රැසින් සඳ වෙවුලනවාහිමගිර මුදුනෙත් හිරු ඇවිලෙනවාකිම තාමත්…. අපි… අපව සොයනවා… බිඳෙන බිඳෙන විට කැණිමඬලේදඬු යාකරනා….වඩුවා ගේ ඇතුලේ…අපි දින ගනිමින්…
පෙර ජාතී කල හින්දද අකුසලයමඟ හැර නොහැකි ලෙස එන්නේ මේ දුකය..යායුතු මඟද ඉමකොන නැති දිසාවයනුඹ මා අතර අහසත් පොලොවත් දුරය.. පීදුනු මල් මිට මිට ගානේ…
සුලං දහර ගිලන් වගෙයිදරාගන්න බැහැ සීතලපාලු නිසල අඩසඳ එළියේ….ඒ සඳ එළියද හිම කැට සේඇඟේ වෙලෙන්නේ….. වෙනදා සිලිසිලිය නැගූබෝ පත් අද සැලෙයි සැලෙයිමාරුතයක් ලග එන බවනෙවෙද…
තැවරෙනා පිනිස මොහොතක්නුඹට අතවනා…………..ලංවෙලා හිඳිනු පිනිසත්සිහින රෑ ගෙනා………….. පිනි බිඳක ගලන සිසිලක්නිතර සිහිවෙනා………..එ සිසිල සිහින කෙතරම්කලක් පවතිනා………… නැග නැග මුදුනත හිමගිරි පව්වටජයගෙන යන්නට මරණය දැක…
හෙමින් …..හෙමින්….හෙමින්…හෙමින්….දුහුලැල් සළුවක් සේඇඟේ එතෙන පවන් රොදේ…..නුඹ සිහි කරවා….යයි………නුඹ ගිය සේමා………………..සඳකඩ පහනක් මත්තේ දෙපා තබයි නුඹ හෙමිහිටලියවැල් පෑගී නොරිදුනු හංස පංති බලා හිඳියි……මුරගල් නැගුනා සේ…
ඔබ සරා සදිසි වතයිපුන්සඳ පෝදා වගෙයිමම අමාවකට රැයයිඒ රැය පුරාම දුකයිකණාමැදිරි එළි පමණක් ගේ පුරාම දුවයිනින්ද නොමැති රැය බිඳෙන්න කල්ප ගනන් ගෙවෙයිනුඹ අහස පුරා හිඳයි…
බිමෙහි වැතිරී දසත වැලපීසොයනවද නුඹ මල්..බිමෙහි දසඅත දුකෙන් සැතපීසිඹිනවද බිම් මල්…හිසට ඉහලින් අහස පිරිමැදදිලෙනවා තරු මල්..දසත විසිරුනු පෙති ගොඩක් මෙනිපෙනෙනවා පරමල්..උපන් නූපන් කැකුළු කොඳ මල්පිපෙනවා…
දෑල වෙනස් උස්මිටි කම් ඇතුවාටබෝ සේ උතුම් සෙනෙහස් ගඟ ගැලුවාම…පාට බොරළු නිල්මිනි යැයි දුටුවාමදෑලවරක ඇදෙනා ගග සුමිහිරිද…………..කැලේ තිබෙන කොයි ඒවත් රසය එදාදෙනුවර ඇති සල්පිල් ලග…
මේ ලොවේ කැමති යමක්………………… ලබන්නට පෙර දැනෙන්නේ මහමෙරක් ගානයි…. ලබන විට එය දැනෙන්නේ සුරබි දෙන ගානයි… ලැබුව පසු එය හැඟෙන්නේ කඩමල්ල ගානයි….. නිතොර ඒ ගැන…
ඔබ සතුටින්ද කියා මා ඇසුවා ඔබ සතුටුයි කියා කීවා… මා සතුටින්ද කියා ඔබ ඇසුවා මගේ සතුට නුඹ ලඟයි කියා මා හැඬුවා.. ඒ සතුට මා ගන්නම්…