පුළුන් පිට අත ගගා දවසෙම ඔහේ මගෙ ළඟ ඉන්නවා
කලින් වගෙ දිලිසෙන්නෙ නෑ ඇස් අමුත්තක් මහ පෙනෙනවා
අයිස් වගෙ හීතලයි අත් දෙක මටත් සීතල දැනෙනවා
ඉතින් හිටියට මෙතන හිත වෙන දුරක බව මම දන්නවා
අරන් එනකොට කෙනෙක් හිතකට දයාබරකම් උතුරන
හිතන් නැතුවම හීන ලෝකෙක ගිහිල්ලා අපි තනිවෙන
ගිලන් වුවහොත් පැතුම් විසිරී ඇසිල්ලෙන් හද දියවෙන
සතුන් මිනිසුන් කියා වෙනසක් නොමැති බව මට වැටහෙන
කතා කර අස්වසා ලන්නට නොහැකි බව ඇත්තයි හුඟක්
අසා ගෙන ඉන්නට එහෙත් හැකි කියනවානම් මට දුකක්
පතා ගෙන ආ විදියටයි සිදු වෙන්නෙ දේවල් නැහැ සැකක්
හිනා වෙන්නකො අනේ පොඩ්ඩක් නැතොත් මගෙ හිතටත් බරක්!
(පින්තූරය අන්තර්ජාලයෙනි)